İclal Aydın biyografisi:
Doğum Yeri : Ankara
Doğum Tarihi : 14 Ağustos 1971
Eğitimi : Lisans
Mesleği:yazar-oyuncu
Memur olan anne ve babası o tarihte nevşehir'de görev yaptıkları için doğum yeri nevşehir'dir. ilkokuldan sonra bir süre elazığ anadolu lisesi'nde yatılı okudu. annesiyle babasının ayrılması üzerine yeniden ankara'ya döndü. ortaokul ve lise yıllarını yazarak ve tiyatro çalışmaları yaparak geçirdi. orta üçüncü sınıftan itibaren bir yandan okuyup bir yandan çalışmaya başladı. liseyi ankara'da, yenimahalle mustafa kemal lisesi'nde okudu. 1989 yılında ankara üniversitesi dil tarih coğrafya fakültesi tiyatro bölümü'nü kazandı. 2. sınıfta okulu bırakıp berlin'e yerleşti.
Almanya'da altı yıl profesyonel tiyatro yaptı. çeşitli sosyal çalışmalara, workshop'lara katıldı. 1996 yılında tiyatroyu bıraktı ve türkiye'ye döndü. 1997 yılında televizyona geçti. "sıcak saatler" dizisinde rol aldı. hbb'de gündüz kuşağında, "2'den 4'e" adında, kadınlara yönelik bir program sundu. bir süre kanal d'de, 1998-2000 yılları arasında da radyo d, radyo cumhuriyet, radyo kent, brt fm'de program yaptı. çeşitli dizilerde oynadı. 1999'da "hayat güzeldir" programıyla brt'ye geçti. bu programıyla "zirvedekiler 2000" ödülünü aldı. programı için yazdığı günlükleri ve metinleri bir araya getirerek aynı adlı ilk kitabını yayımladı ve büyük ilgi gördü... daha sonra her biri best-seller olan "bitmiş aşklar emanetçisi", "yaz bitmesin" ve "gördüğüme sevindim" adlı kitapları yayımlandı. yazı ve öykülerinde yaşama sevincini, haksızlıklara karşı hayatı savunmayı yalın, konuşma diline varan bir içtenlikle anlattı. 2006'da "iki aile" adlı romantik komedi dizisinde, emre kınay'la beraber rol aldı.
Edebiyatçı sunay akın'ın "asla pollyannacılık oynamayan, umudun tarafında, karamsarlığı mat etmeye çalışan bir satranç oyuncusu" olarak değerlendirdiği (sabah gazetesi; 7 ocak 2006) iclâl aydın halen istanbul'da yaşıyor, yazılarını vatan gazetesi'nde sürdürüyor ve bir kız annesi. sanatçı, kasım 2006'da yazar-müzisyen tuna kiremitçi ile evlendi.
YAĞMUR
Yağmur yağıyor. Mutfak camındayım. Nasıl üşüdüğümü
bilemezsin. Menekşelerim çiçek vermiyor artık anne.
Söylediğin gibi hep dibinden su verdim ama…
Şimdi telefon açsam sana, sesini duymak da yetmiyor ki.
Hep aynı cümleler; “Babamlar nasıl, ilacını aldın mı?”
Nedenini bilmediğim bir ağlamak var içimde.
Bir yerlere sığdıramıyorum yüreğimi. Bazen mutfakta
dalıp giderdin yemek yaparken, tahta kaşıkla
tencerenin başında öylece ne düşünürdün acaba?
Özlemek çok fena anne. Anlamak seni; daha da fena…
Omuzlarım ağrıyarak uyanıyorum sabahları.
Benim kızımın omuzlarımı ovmasına daha çok var.
Gittikçe sana mı benziyorum ben, ya da
“Annenin kaderi kıza” dedikleri doğru mu?
“Baban eskitir her şeyi kızım” demiştin bir kez,
anlamamışım meğer, eskiyormuş anneciğim.
Omzunu ovacak kalmıyormuş meğer aynı evin içinde.
Şimdi duysan bunları ne üzülürsün; mutsuz mu kızım diye,
çoktan kendinden vazgeçmiş bir sesle. Mutsuz değilim de anne,
yağmura ve mutfağımdaki kedere çare bulamıyorum.
Evimi topluyor, toz alıyor, patlıcan kızartıyor,
televizyon seyrediyor, akşam çalan kapıyı açıyorum,
açtığımı gören olmuyor.
Pişirdiğim yeniyor da, güzel olmuş denmiyor.
Çay demleniyor, demleniyor, demleniyor…
Kederim mutfağımın her yerine yerleşiyor.
Ah nasıl eskiyor her şey anne, nasıl eskiyor.
Eskilerimi de atmaya kıyamıyorum. Seni çok özlüyorum.
Bana yasakladığın bahçeler, sana da mı uzaktı hep?
Gidemeyişine ağladın mı sende? Ne zaman eskiyor sevgiler?
Ödenen bedellerin acısı geçince mi? İşte böyle,
kalbimde bir acı. Şarkılar seni söyler.
İclal AYDIN
Konu: iclal aydın... 
Perş. Haz. 05, 2008 8:23 am
